Brak tytułu

Walczę z listopadowym załamaniem.
3 lata. Szybko leci. To trochę złośliwe, albo czas staje w miejscu i wydaje mi się, że nigdy nic się nie zmieni, albo biegnie jak szalony i nie zwraca na nic uwagi.
Ale przecież jestem silna i dam sobie radę. Zjemy marcinkowskie frytki, pójdziemy na spacer i będziemy się śmiac.
Nie wyobrażasz sobie jak bardzo mi Ciebie brakuje. Jak bardzo chciałabym żebyś był ze mnie dumny i żebyś widział ile się dzieje w ciągu każdego roku od Twojej śmierci.
Żebyś był w święta, żebyś budował garaże z Mikołajem i żebyś przytulał mamę.
Żebyś po prostu był.
Kocham Cię bardzo!