Brak tytułu

Strasznie mi brakuje tego wszystkiego co było. Tego, że byłam oczkiem w Twojej głowie, że rozmawiało mi się z Tobą jak z nikim innym, że zawsze mnie rozumiałeś. Często sobie myślę, że po prostu przyjdziesz, usiądziesz i jak gdyby nic się nie zmieniło zapytasz: 'jak minął dzień?'.

Mógłbyś to zrobić, byłoby to najmilsze, co mogłoby mi się wydarzyć. Moglibyśmy też zrobić frytki, albo jakaś jajecznice? Jakąkolwiek; cokolwiek. 

Znowu coś się zmienia. Nie ma Cię przy tym. A chciałabym żebyś był. Najmocniej na świecie. 

Mam ochotę poukładac ubrania w szafie, książki na półce i odrobic zadanie z matematyki. Tak, są to objawy ostatniego, szerokopojętego trudnego tygodnia nauki. I uwierz, ewolucja nie jest ciekawa. 

Kocham Cię najmocniej.