Hej:)Pozwyższe zdjęcie bardzo mi się podoba...Zrobiła je Daria. Genius z tej Dary. Uwielbiam jak ona robo zdjęcia. A szczególnie podoba mi sie w tym zdjęcia sposób w jaki je sobie kojarze...Kojarzy mi sie ono ze światełkiem w tunelu. Tak dzisiaj się trochę nad tym zastanawiałam. Czy jest tunel, czy pojawia sie to światelko za którym chcemy iśc i jak to wogóle wygląda? Moje wyobrażenie jest trochę inne. Myślę, ze gdy człowiek umiera, to znajduje się w takiej przestrzeni, nie wiem jak to napisac. Przestrzeń, która jest biała. I nie ma tam nic. Aż w koncu odnajdujemy drogę i za nią podązamy. Ale do czego podążamy? Do "sądu Bożego"? Może tak, a może nie?! Nie mam pojęcia. Ale to zdjęcie zmusza mnie do myślenia nad takimi rzeczami i zjawiskami. Ostatnio często wiara i Bóg są moimi tematami przmyśleń. To jakaś odmiana?
Mamie przechodzi:) W końcu jej sie ułożyło. Nareszcie coś po jej myśli. Tego nam było potrzeba...Chociaż nie nam, tylko Jej. Przede wszystkim Jej!
Prosiła żebym Ci za ten "sukces" podziękowała:)
No więc Dziękuje:*
Kocham.
żalowa dziewczynka z ciebie jest. zobacz jak twoj blog wyglada.... i niby blogerka 2008, jest calkiem rozszerzony....
OdpowiedzUsuńNie wygląd bloga sie liczy, a treść której nie doceniasz( ; A zdjęcie można pomniejszyć. I mam nadzieję, że Pati przeczytałaś mój komentarz... o tym jak odmieniłaś moje życie. Buziaki.
OdpowiedzUsuńCudowna notka;)Pati naprawde Cię podziwiam;)I 3mam kciuci za Ciebie i Twoją mame;);)Buziaki;*;*
OdpowiedzUsuńPiekna fotka oraz treść.. Podziwiam Cie, że po takiej tragedi pozbierałaś się i potrafisz normalnie zyć.Oby tak dalej;* Pozdrowienia:)
OdpowiedzUsuńZdjęcie śliczne super że w końcu twojej mamie i tobie się ułożyło :) trzymam kciuki nadal pozdrawiam :) nie przejmuj się złośliwymi komentarzami jesteś super dziewczyną !
OdpowiedzUsuńBardzo Cię podziwiam ;)Po przeczytaniu kilku pierwszych notek nie wytrzymałam i się popłakałam...Cieszę się, że z twoją mamą jest lepiej.Serdecznie pozdrawiam ;*
OdpowiedzUsuńHej :) Jak zwyklę piękna notka! Pod ostatnia notką pomyliłam się w komentarzu i napisałąm zły adres email (angie.angel@o2.pl) a dokłąndiej to nie zły ale nie mogę się zalogować - prawdopodobni ktoś mi się włamał :( Zatem jak byś chciała pogadać to pisz na black.angel.17@o2.pl Pozdrawiam :**
OdpowiedzUsuńHey! Cool blog! Zapraszam także na mojego: my-sweet-monster.blog.onet.pl
OdpowiedzUsuńtresc niestety tez niewiele warta
OdpowiedzUsuńczyli powoli zaczyna Twoja mama żyć na nowo ;) zdjęcie faktycznie ciekawe.[pisane-slowem]
OdpowiedzUsuńosoba poniżej przesadza.. ;/zdjęcie świetne i daje do myślenia.. dobrze, że z Twoją mamą ''lepiej'' .... :) myślę że powoli z biegiem miesięcy wszystko się bedzię układac... może tak musiało być...
OdpowiedzUsuńCześć Pati ;* Dowiedziałam się o Twoim blogu na jednym z forów. Naprawdę chwycił mnie za serce i jestem przekonana, że ten blog zasługuje na każdą nagrodę! Rozumiem Cię, dobrze że się pozbierałaś :* Twoja mama i Ty jesteście bardzo silne :* Będzie dobrze a ja życzę Tobie dalszych sukcesów. Pa pa i miłej nocy :*
OdpowiedzUsuńten ktoś kto napisał żalowa dziewczynka nie ma racji! Wiem za co Cię wynagrodzili za to,że nie chodzi Ci o sławę tylko chciałaś wyżalić się w tak trudnej chwili.Ten blog jest hołdem dla twojego taty dlatego nie ważne jest tu czy nagłówek jest z photoshopa czy nie.Tu ważne jest przesłanie
OdpowiedzUsuńponawiam moją prośbę o to żebyś napisała na mój e-mail madeleinenuit@onet.eu ;) bardzo, bardzo mi na tym zależy
OdpowiedzUsuńNo fakt.. Zdjęcie faktycznie kojarzy się ze 'światełkiem w tunelu...'I jest też naprawdę fajne, ta Daria ma wyczucie - wiek kiedy cyknąć itd..
OdpowiedzUsuńBardzo Fajny Blog... Jak chcesz to odwiedź mój http://pitbulls.blog.onet.plPzdr.
OdpowiedzUsuńSuper notka, a co dopiero blog... podziwiam cie ;) wpadnij do mnie >> http://kasztanowaa.blog.onet.pl/ ; )
OdpowiedzUsuńSuper blog!!! Treść naprawdę wzruszająca... Pozdrowienia, trzymaj się :)
OdpowiedzUsuńMożesz sobie pisać takie bzdury. Nie wiesz jaka jest naprawdę ta dziewczyna, dlatego nie oceniaj jej pochopnie.Pewnie jesteś jakąś 12-latką (lub 12-latkiem) która(y) nie może pogodzić się z tym, że jej(jego) blog o 'dodzie-elektrodzie', czy 'tokio-hotel' nie wygrał :/Jeśli nie podoba ci się ten blog to na niego nie wchódź. Krótka piłka. Ja będę na niego wchodziła, bo też nie mam ojca i doskonale wiem co ona przeżywa. Chociaż może nie powinnam, ale życzę Ci, aby Twój bliski poważnie się rozchorował. Dopiero wtedy docenisz tą wartość, jaką jest RODZINA. Mogę się założyć, że wtedy inaczej byś śpiewał(a). I nie pisał(a)byś takich komentarzy...
OdpowiedzUsuńPrzeczytaj "Życie Po Życiu" R. Moody'egobardzo fajna książka, do tego krótka, wiec pół wieczoru wystarczy :P
OdpowiedzUsuńTeż zmarł i tato, chociaż jest to już 11 miesięcy to dalej mi jest bardzo ciężko i mojej mamie też, rozumiem Cię... To dobrze, że znalazłaś coś takiego, żeby to wszystko jakoś rozładować ja nie umiem ,niestetety;(( Jak byś chciała pogadać to mój nr gg 742634
OdpowiedzUsuńTunel i światło...Świetne zdjęcie naprawdę. Mam tylko nadzieję, że nas czeka coś milszego po śmierci...Gdzie będzie można wyczuć tyle miłości i dobra jak nigdy dotąt...Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńPo twoim komentarzu Karolino wnioskuje ze masz 10-14 lat. Czyż się nie myle? Chcesz dopiec osobie, która obraziła ten blog. Wcale się nie dziwie. Ale dajesz zły przykład. Obrażasz siebie tymi slowami nie jego. Nie mozna życzyć komuś smierci. Je śli tak myslisz bądź mówisz stajesz swie gorsza. Filozofka www.filozofka.blog.onet.pl
OdpowiedzUsuńJa czytałam kiedyś w gazecie że po prostu zaczyna się wszystko tracić z oczu i zapominać o swoim życiu. No ale co dalej? Jakoś ja nie specjalnie w to wierzę, ale jak wygląda śmierć dowiem się dopiero po śmierci... pozdrowienia dla ciebie i mamy i dla darii, która zrobiła super zdjęcie ;-)
OdpowiedzUsuńprosze o e-mail.!tamten sie juz nie wazny !!prosze bardzo proszeo to moj ! marti_xp@wp.plnapisz do mnei mam do Ciebie wiodomosc
OdpowiedzUsuńBardzo ładne zdjęcie :) Masz piękny blog, jest godny nazwania go blogiem roku :) Wspaniale piszesz swoje uczucia, gdy czytałam twoje notki czasem łza pociekła mi po policzku. Twój tata na pewno jest z Ciebie bardzo dumny, Pozdrawiam. (wysnicmarzenia)
OdpowiedzUsuńPatrycjo...jesteś piękna duchem. Tak trzymaj. Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńHej. Patrycja - podziwiam cię. Ja nie umiałabym tak pisać. ...Hej.Patrycja - podziwiam cię.Ja nie umiałabym tak pisać.Podziwiam twoją beztroskę, wiarę, wszystko to czym emanuje twój blog.Naprawdę.Zapraszam do mnie:www.mary1996.blog.plOpisuje swój świat z trochę innej perspektywy, z lekką ironią, satyrą.Jeszcze raz. Podziw.ps.To samo wpisałam do Księgi.Nie wiem dlaczego.Chyba chcę żebyś wiedziała że mimo iż nie jestem w twojej sytuacji, jestem z tobą.Tak, to chyba to.Tu może przeczytasz.
OdpowiedzUsuńUważam, że masz super bloga.Bo nie każdy potrafił by ująć życie w tak prosty i subtelny sposób. Ty, swoimi notkami dajesz dużo do myślenia.Chodź przeżyłaś tragedie, nie wiele osób potrafiło by ( tak jak ty ) wziąć się w garść. Super! Co do mamy. Postaraj się ją pocieszyć, bo w rodzinie trzeba sobie pomagać... Nie wiem, wybierz się z nią na zakupy, aby chociaż na chwilę się odpręzyła i chodź na chwilę zapomiała. Postaraj się wywołać uśmiech na jej twarzy. Może ona czeka na twoją pomoc, a ty boisz się, że Ciebie też ogarną emocje. Pokaż wszystkim, że jesteś twarda.!
OdpowiedzUsuńP.S. czekam z niecierpliwością na następne notki.Buziaki :*:*
OdpowiedzUsuńPatrysiu masz śliczny blog...Kiedy czytałam twoje notki łzy się pojawiały...Podziwiam cię...Mało kto mógłby pisać w internecie o swoich uczuciach...Trzymam kciuki za ciebie i twoją mamę.Buziaczki kochana :*:*:*
OdpowiedzUsuńDowiedziałam się o Twoim blogu niedawno i naprawdę robisz coś bardzo wartościowego i do tego masz tak mało lat.Szczególnie pozdrowienia dla Twojej mamy, bo to bardzo fajna i mądra i ciepła osoba!
OdpowiedzUsuńKochana Patrycjo! Nie przejmuj się chamskimi komentarzami. Oni Ci zazdroszczą (oczywiście nie śmierci bliskiej osoby, tylko nagrody bloga 2008), są niedowartościowanie i próbują wyżyć się na Tobie. Jedna napisała, że Twój blog jest brzydki. No to niech ta osoba zrozumie, że nagroda Blog Roku 2008 nie polega na wyglądzie bloga, tylko na tym, jaki on jest wewnątrz.Pozdrawiam i czekam na następne notki :)is.gtw.pl
OdpowiedzUsuńwidzę mamy podobny problem...tylko moja mam odeszła bo chciała....
OdpowiedzUsuńPodziwiam Cie za to, ze umiesz mówic o tym... Moge tylko wyobrazic sobie co czujesz w połowie, bo gdy zmarł mój dziadek czułam sie tak samo jak Ty... Rodzina mówi że gdy byłam małym dzieckiem gdy tylko ukochany "dziadzi" wracał z pracu rzucałam wszystkie zabawki i biegłam do "dziadzia" :)Mam zal do swoich rodziców o to, ze nie pozwolili mi zobaczyc dziadka leżącego w trumnie... Miałam w tedy 6 lat, ale byłam o wiele dojżalsza niż starszym sie wydawało ;)Gratuluje Ci nagród! mój blog nawet nie dorasta twojemu do pięt :Dale moze to dlatego ze pisze o czymś zupełnie innym.? kto wie..serdecznie Ci pozdrawiamTwoja imienniczka Patrycja ;D ;*
OdpowiedzUsuńnależała Ci się ta nagroda:) uwielbiam czytać Twoje notki ten blog jest ssuuper. jak na czternastolatkę jesteś bardzo inteligentna :) jetem twoją fanką heh..Pozdrowionka!
OdpowiedzUsuńjesteś świetna . taka silna i tak doskonale umiesz napisać o swoich uczuciach . Twoje notki mają w sobie to coś . i najważniejsze : piszesz je do osoby, którą kochałaś i kochasz nadal . to pieknę . i trzymam za Ciebie kciuki . i za Twoją mamę ;) . i za braciszka też mimo, że jeszcze niewiele rozumie ;] . a to, że blog wygląda jak wygląda ... nie ważne . ważne jest to o czym tu piszesz i do kogo . ;) trzymaj się, pozdrawiam gorąco . ;*
OdpowiedzUsuńniemiesci mi sie w glowie jak mozna oceniac probe wyrazenia uczuc po stracie znajblizszej osoby za niewiele warte-najbardziej mnie marwti,ze mozesz miec 10 a moze 30 lat(tyle ile ja)i nadal nic o zyciu nie wiedziec
OdpowiedzUsuńBędę się streszczać:)Właśnie czytałam gazetkę i zobaczyłam reportarz o Tobie...wciągneło mnie niesamowicie... weszłam na bloga i jestem pod wielkim wrażeniem..jesteś bardzo silną i odważną dziewczyną:)Podziwiam Cię...NAPRAWDE...Powinnaś być wzorem dla wielu ludzi...nie tylko młodych ale i dorosłych...A jeśli chodzi o fotkę twojej kumpeli to ma talent... niech założy konto na www.yeppas.plto jest stronka z konkursami zdjątek...Do niczego nie namawiam lecz zachęcam do przejrzenia:)Pozdrawaiam i w miarę możliwości proszę o odpowiedź:)sylwuchak@wp.pl
OdpowiedzUsuńJaaaaa Bym tak nie potrafiła tylko bym sie calkowicie załamała;/;/Pozdrawiam ;]
OdpowiedzUsuńMNIE RÓWNIEŻ PODOBA SIĘ TO ZDJĘCIE. FAJNIE PISZESZ. ZAPRASZAM NA BLOGA Z MOIMI PRZEMYŚLENIAMI SWIAT-SLOWA.BLOOG.PL. POZDRAWIAM:)
OdpowiedzUsuńPatrycjo! Światełko w tunelu jest! ! Wierz mi. Przeżyłam śmierć kliniczną i tak to wygląda, prawie jak na fotografii. Jechałam na operację na łóżku, a obok mnie szłam ja i patrzyłam na siebie leżącą na łóżku i jadącą w stronę ogromnej jasnej kuli. Pozdrawiam Ewa
OdpowiedzUsuń